دنيا محل انعكاس است.

اگر خشم ابراز كنيم خشم به ما بر مي گردد. اگر عشق بدهيم عشق به ما برمي گردد.
عشق نبايد خواسته اي داشته باشد زيرا بال هايش را از دست مي دهد و نمي تواند پرواز كند. در زمين ريشه مي كند و زميني مي شود آنگاه به شهوت بدل مي شود و فلاكت و رنج عظيمي به بار مي آورد.

عشق نبايد مشروط باشد. نبايد از عشق هيچ انتظاري داشت.
عشق را بايد فقط بخاطر خودش پذيرفت نه بخاطر پاداش يا نتيجه. اگر انگيزه اي در عشق باشد نمي تواند آسماني شود. انگيزه عشق را محدود به خود مي كند و فضاي آن را در اختيار مي گيرد.

عشق عاري از انگيزه حد و مرزي ندارد متعالي و پاك است. پربار است. عطر قلب است. اگر ميلي به نتيجه نباشد بدان معنا نيست كه نتيجه اي وجود نخواهد داشت بلكه نتيجه اي هزار لا پديدار خواهد شد. زيرا هر چه بدنيا بدهيم بما باز مي گردد.

دنيا محل انعكاس است. اگر خشم ابراز كنيم خشم به ما بر ميگردد. اگر عشق بدهيم عشق به ما بر مي گردد و اين پديده اي طبيعي است.

لازم نيست درباره آن فكر كنيد. فقط مي توان اعتماد كرد به خودي خود اتفاق مي افتد. اين همان قانون كارماست.

هر چه بكاريد همان را برداشت مي كنيد. هرچه بدهيد همان را دريافت مي كنيد. نيازي نيست فكر كنيد چرا كه عمل و عكس العمل در اينجا خودكار است. نفرت بورزيد آنگاه از شما متنفر خواهند شد. عشق بورزيد و به شما عشق خواهند ورزيد.